16 Φεβρουαρίου 2012

Μου είχες πει τις πιο ωραίες ιστορίες. Απ’ όλα μου τα βιβλία αγαπώ περισσότερο αυτό που δεν έγραψες.

Έχω στο μυαλό μου εκείνη την εικόνα. Θαμπή. Μέσα στη βάρκα, βρεγμένος. Με ένα στριφτό τσιγάρο στα χείλη. Να προσπαθούν να σε ζεστάνουν.

Σε θυμάμαι πια, παιδί, να κουτρουβαλάς πάνω στις πέτρες. Να κλέβεις αλεύρι από το μύλο.

Θυμάμαι εκείνες τις ιστορίες για τους αντάρτες. Για τους ανθρώπους που σέρνονταν πίσω απ’ τα καμιόνια του στρατού. Για τους πεθαμένους Άγγλους στην παραλία. Για το σεισμό στο νησί που άνοιξε το σπίτι στα δύο. Θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια, βλέπω σχεδόν τα γράμματα ένα ένα να γίνονται λέξεις, έχουν γράψει μέσα μου.

Μου είχες πει στ’ αλήθεια τις πιο ωραίες ιστορίες. Απ’ όλα μου τα βιβλία αγαπώ περισσότερο αυτό που δεν έγραψες.

4 Replies to “16 Φεβρουαρίου 2012”