Ένας μικρός χειμώνας ήρθε μέσα στην άνοιξη κι ο Απρίλιος μοιάζει με Φλεβάρη. Έτσι, που λίγο πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα, θα περιμένουμε να ανθίσουν ξανά οι αμυγδαλιές.
Αυτή η περίοδος είναι από τις πιο όμορφες του χρόνου. Η φύση ξυπνάει, ο αέρας γεμίζει αρώματα από τα γιασεμιά στις αυλές και από τις νεραντζιές που κάνουν λίγο πιο ανθρώπινους τους γκρίζους συνοικιακούς δρόμους της Αθήνας.
Τα weekends μου αρέσει να τριγυρνάω με το ποδήλατο ή να πηγαίνουμε βόλτα τον Ηermes στο πάρκο του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, να περπατάμε ανάμεσα στις λεβάντες και τις ελιές, κάτω από το υπέροχο αττικό φως λίγο πριν πέσει ο ήλιος, και μετά να πηγαίνουμε για θαλασσινά και ψάρια στην Ψαροπούλα του κυρίου Ηλία εκεί κοντά. Γαύρος και γαριδάκι μαρινάτο, ψαρόσουπα, φρέσκα λαχανικά, κυδώνια, αχινοσαλάτα, καραβίδες: υπέροχες μεσογειακές νοστιμιές σαν αυτές που περιγράφουν ο Αντρέα Καμιλλέρι και ο Ζορζ Σιμενόν στις νουάρ ιστορίες τους οι οποίες διαδραματίζονται στον ευρωπαϊκό νότο.
Αν διασχίσεις το πάρκο και ανέβεις στο roof garden της Λυρικής θα δεις από ψηλά τη θάλασσα και τον ήλιο να δύει πίσω από την Καστέλλα. Ένα υπερθέαμα.
Μέρες δίχως τέλος, γεμάτες μικρές απολαύσεις: διάβασμα, μουσικές, τραπέζια-πανδαισία, καφέδες πλάι στη θάλασσα, γαλάζιοι κήποι και μια υπόσχεση ότι όλα τα ωραία μόλις αρχίζουν. Το Πάσχα -με τους υπέροχους ύμνους του, τις κατανυκτικές του βόλτες, τον Επιτάφιο, τα απογεύματα στις εκκλησίες- είναι μπροστά μας. Και μετά το καλοκαίρι -το καλοκαίρι στη Μεσόγειο-, μόλις αρχίζει.
ΥΓ. Το βράδυ στη Λυρική έχει την Ιεροτελεστία Της Άνοιξης. Κανένας δεν έχει αποτυπώσει, όπως ο Στραβίνσκι, τη βίαιη ομορφιά αυτής της εποχής που έχει μέσα της λίγη από την αρρενωπότητα χειμώνα και λίγη από τη θηλυκότητα του καλοκαιριού.
Lou Read 