Τα βιβλία είναι σαν τους έρωτες. Άλλα σε ενθουσιάζουν από την πρώτη σελίδα χωρίς λόγο, περνάς καλά όσο τα διαβάζεις μα μετά τα ξεχνάς σαν μια επιπόλαιη ερωτική περιπέτεια, κι άλλα τα διαβάζεις με ενδιαφέρον και κάποια στιγμή στην πορεία της ανάγνωσης σε γραπώνουν με μια φράση και σε αιχμαλωτίζουν για τα καλά. Αυτά τα …
Η θάλασσα μέσα μας
Η σημερινή θάλασσα στο λιμάνι που είχε το ψυχρό χρώμα του πάγου μου θύμισε μια άλλη θάλασσα, απειλητική, σε ένα βιβλίο που διάβασα μέσα στην καρδιά του Αυγούστου, σε λίγες μόνο ώρες, μα δεν το ξέχασα κι ας πέρασαν μήνες. Πρόκειται για την πολύ δυνατή νουβέλα «Η θάλασσα» του Μιχάλη Μακρόπουλου (εκδόσεις Κίχλη). Μια δυστοπική …
H βλάβη
Σε έναν κόσμο όπου ο Θεός είναι από καιρό νεκρός, έναν κόσμο που μοιάζει με άδεια μισοφωτισμένη σκηνή του Μπέκετ, έναν κόσμο γεμάτο εκκωφαντική σιωπή, τόσο έντονη που γίνεται βαβούρα, σε έναν κόσμο όπου τα μυστήρια όλα έχουν εξηγηθεί από μαθηματικά μοντέλα και αλγόριθμους, έναν κόσμο που μέσω της τεχνολογίας προσπαθεί να τιθασεύσει τη φύση …
Το άτρεπτο
Το πάθος σκανδαλίζει γιατί είναι μια κατά βάση αντικοινωνική πράξη. Δυο άνθρωποι μαζί κι απέναντί τους όλος ο κόσμος. Αν «ερωτεύομαι» κατά τον Μπαρτ σημαίνει αφήνομαι στο άτρεπτο, άρα βρίσκομαι αυτομάτως «απέναντι των πάντων και ενάντια στους πάντες και τα πάντα», ο ερωτευμένος γυρνά την πλάτη σε όλους υποκινούμενος από μια αόρατη κλωστή σαν μαριονέτα …
Μητριά πατρίδα: Μια φορά ξένος, ξένος για πάντα
Από τα Μακεδόνικα ακούγονται κάθε τόσο μοιρολόγια. Τους έρχονταν τα μαντάτα από το Γράμμο, το Βίτσι. Οι μανάδες μας κοιτάζονταν αμίλητες, κούναγαν το κεφάλι. Μαζεύουνε τα παιδιά. Θα μας στείλουν αλλού, χώρια απ' τους δικούς μας. Οι Μακεδόνισσες τα 'δωσαν τα δικά τους. Έκλαιγαν, τα φιλούσανε, δεν είπανε όχι. Οι δικές μας αγρίεψαν. Έσκουζαν, καταριόντανε, …
Continue reading "Μητριά πατρίδα: Μια φορά ξένος, ξένος για πάντα"
«Μην κοιτάζεις το δρόμο. Ακολούθησέ τον μέχρι τέλους»
ΒΙΒΛΙΟ: Ο οδοιπόρος ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Φερνάντο Πεσσόα ΕΚΔΟΣΕΙΣ: Νεφέλη Καθένας από εμάς που αναζητά στην τέχνη τη φυγή και την ουσία, έχει ξεθάψει από βιβλία λέξεις που τις κουβαλάει σαν ξόρκια. Σκόρπιες φράσεις, στίχους τραγουδιών ή ποιημάτων, ατάκες από θεατρικά... Κόσμους ολόκληρους χτισμένους με γράμματα, σκηνές από ζωές που δεν ζήσαμε αλλά διαβάζοντας έγιναν δικές μας …
Continue reading "«Μην κοιτάζεις το δρόμο. Ακολούθησέ τον μέχρι τέλους»"