living with books
Οι μέρες είναι ολόιδιες σαν μία μόνο μέρα. Ολόκληρη την εβδομάδα βρέχει σχεδόν ασταμάτητα. Όταν κοπάζει η βροχή κατεβαίνουμε στη θάλασσα. Στο σακίδιό μου έχω ολοκαίνουρια βιβλία που παρέλαβα εχθές από τις εκδόσεις Gutenberg: τα σονέτα του Ρίλκε, τα διηγήματα του Πεσσόα για τα μυστήρια του θανάτου, το νέο πολύ ιδιαίτερο μυθιστόρημα του νομπελίστα Χάντκε …
Στης οθόνης τον ύπνο κατεβάζω αλλόκοτα όνειρα: Είμαστε κάπου Βικτωρίας, Μάρνη ή Φωκίωνος Νέγρη πλήθος από ποικίλα έθνη -Κινέζοι, Ινδιάνοι, νέγροι- και διακρίνω με κατάλευκο κοστούμι τον Δενέγρη στις ομπρέλες ενός θερινού καφενείου να πίνει παγωμένο ρούμι: Ιδρώτας, ζέστη, πυρωμένο μεσημέρι του εβδομήντα χρυσόμυγες στο ψάθινο καπέλο δεμένες με λεπτές κλωστές να του δροσίζουν σβουρίζοντας …
ΥΓ. Η ποιητική συλλογή του Διονύση Καψάλη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα. Ο υπέροχος πίνακας με το λεμόνι είναι έργο του Lucian Freud (λάδι σε ξύλο, 24.12.46)
Πέρασα όλη τη μέρα τριγυρνώντας άσκοπα στην πόλη με το ποδήλατο. Με μουσικές και στίχους της Μάτσης Χατζηλαζάρου. Η ποίησή της είναι μαγική. Τρυφερή σαν ανοιχτό όστρακο στην αμμουδιά. Κι άγρια σαν άσβεστος πόθος. Η Μάτση δεν ήταν ποιήτρια, ήταν γυναίκα. Ένα κορίτσι που ήθελε να ζει όσα ονειρευόταν. Οι λέξεις της γράφτηκαν πρώτα στη …
Continue reading "Ο ήλιος σηκώνεται προτού ξυπνήσει το φιλί"
Κάθε φεγγάρι ομολογεί κι εσύ κάνεις πως τάχα δεν καταλαβαίνεις. Ξέρεις ότι φορείς τον ήλιο - και ότι πριν εκείνο κατέβει εσύ ανεβαίνεις.* Y.Γ. Οι φωτογραφίες από τη συλλογή Private Moon είναι των Leonid Tishkov και Boris Bendikov. Οι στίχοι, του Οδυσσέα Ελύτη από τη Μαρία Νεφέλη (εκδόσεις …
Μίλα. Πὲς κάτι, ὁτιδήποτε. Μόνο μὴ στέκεις σὰν ἀτσάλινη ἀπουσία. Διάλεξε ἔστω κάποια λέξη, ποὺ νὰ σὲ δένει πιὸ σφιχτὰ μὲ τὴν ἀοριστία. Πές: «ἄδικα», «δέντρο», «γυμνό». Πές: «θὰ δοῦμε», «ἀστάθμητο», «βάρος». Ὑπάρχουν τόσες λέξεις ποὺ ὀνειρεύονται μιὰ σύντομη, ἄδετη, ζωὴ μὲ τὴ φωνή σου. Μίλα. Ἔχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας. Ἐκεῖ ποὺ …
*Στίχος από το ποίημα Της Εφέσου, «Δυτικά της λύπης» - Οδυσσέας Ελύτης (εκδόσεις Ίκαρος).
Ο Νερούδα είναι μετά τον Ελύτη ο αγαπημένος μου ποιητής. Ερωτευμένος από τον πρώτο στίχο. Με τη θάλασσα, τα λουλούδια, τα φύλλα που τα παίρνει ο άνεμος. Με τις λέξεις που παρά τα μελτέμια δεν χάνονται. Πέφτουν μέσα σου και ριζώνουν. Και βγάζουν καρπούς και γεννούν άλλες λέξεις που σε ταξιδεύουν. Το μικρό βιβλίο του «Ερωτικά ποιήματα» σε απόδοση της Αγάθης …
Continue reading "«…και γέμισε η καρδιά μου καρπούς και ήχους»"
Ο ήχος του παλιού ρολογιού μέσα στη νύχτα. Ο δείκτης που κάνει κύκλους. To βιβλίο μισοδιαβασμένο στο κομοδίνο. Με τις λέξεις του να χάσκουν, έτοιμες να πέσουν στο κενό, μεταξύ κρεβατιού και κομοδίνου. Μισάνοιχτο, με τις σελίδες του τσαλακωμένες, σαν στόμα γεμάτο φράσεις που δεν πρόλαβαν να ειπωθούν. Πολλές φορές αναρωτιέμαι: Σε ποια σκοτεινά …
Όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα Όλα τα δάχτυλα Σιωπή Έξω από τ' ανοιχτό παράθυρο του ονείρου Σιγά σιγά ξετυλίγεται Η εξομολόγηση Και σα θωριά λοξοδρομάει προς τ' άστρα! Υ.Γ. Ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη από τη συλλογή του Προσανατολισμοί (εκδόσεις Ίκαρος)
Lou Read 