living with books
Ένα χρόνο πριν ονειρευόμουν ν' ανοίξω, όταν -και εάν- θα έφευγα από τα media, ένα σουρεαλιστικό βιβλιομπακάλικο που θα πουλούσε φάβα, κρόκο Κοζάνης, παρανοϊκά μυθιστορήματα κβαντικής φυσικής και σκανδιναβικά θρίλερ με το κιλό. Στοίβες Τζο Νέσμπο δίπλα στο βαρέλι με το κατίκι Δομοκού. «Ένα μαγαζάκι κατάλευκο με πολλά ράφια, καλά βιβλία και εκατοντάδες παλιά βάζα …
Όταν αισθάνεσαι ότι δεν κινείται τίποτα, ίσως πρέπει να εστιάζεις την προσοχή σου στα μικρά πράγματα που γίνονται γύρω σου. Συνήθως πολλά τέτοια μικρά θαύματα συνθέτουν ένα μεγάλο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το humangrid.gr Πρόκειται για ένα ανθρώπινο δίχτυ, έναν ηλεκτρονικό χάρτη ο οποίος συγκεντρώνει όλες τις δράσεις που γίνονται στην Αθήνα με σκοπό τη …
Continue reading "Human Grid: Ένα δίκτυο αλληλεγγύης που φωτίζει την πόλη"
Ένας βραχνιασμένος κόκορας ξελαρυγγιάστηκε μέσα στο γλυκοχάραγμα και μ’ έκανε να μισανοίξω τα μάτια. Γύρισα ανάσκελα. Από τις χαραμάδες του παραθύρου μπαίνει το φως θαμπό και γαλακτώδες και μαζί του εισόρμησε η φαντασία με την τρελή και μυριόμορφη συνοδεία της. Έδιωξε το όνειρο και μου ξανάκλεισε τα μάτια. Γύρω μου πλανάται ένας κόσμος από μορφές …
Continue reading "«Ένας τόπος άγνωστος και ονειρώδης που είναι λιβάδι και δωμάτιο μαζί…»"
Μετά από μια ζόρικη χρονιά δεν βλέπω την ώρα, αυτά τα Χριστούγεννα, να κλειστώ στο σπίτι και να χωθώ στα βιβλία μου. Να σέρνομαι από τον έναν καναπέ στον άλλον. Να διαβάσω ξανά την Άννα Καρένινα, 17 χρόνια μετά, αυτή τη φορά σε μετάφραση Άρη Αλεξάνδρου (εκδ. Άγρα), πριν δω την ταινία με την Κίρα Νάιτλι. Να ακούω μουσική χαζεύοντας …
Κανονικά τα όνειρα θα έπρεπε να είναι ασπρόμαυρα, σαν τις παλιές ταινίες. Λες και βγήκαν από φωτογραφίες του 1950: Βραδινές βόλτες και φιλιά σε πλακόστρωτα στενά, στα κρυφά. Σαν θερινά σινεμά που παίζουν την Casablanca. Με παγωμένες γρανίτες και τυχαία αγγίγματα στο σκοτάδι. Κατάλευκα μεσημέρια σε σκιερά σπίτια, δροσερά, με μισάνοιχτα στόρια για να τρυπώνει …
Διαβάζοντας στη σκιά. Με το δροσερό αεράκι φορτωμένο γεμάτο μυρωδιές να ανεμίζει τις κουρτίνες. Ξαπλωμένος στη βεράντα, με βιβλία, φρούτα και παγωμένες βυσσινάδες στην κανάτα. Στην απόλυτη σιωπή. Να ακούγονται μόνο οι σελίδες που γυρνούν και τα πουλιά που τιτιβίζουν κρυμμένα στα δέντρα. Το βράδυ, χαρτιά με τους φίλους στο ημίφως. Fingerfood και cocktails στο …
Υ.Γ. Για μπες λίγο στη ντουζιέρα να δω κάτι...
Δέκα μέρες σκέτος χειμώνας. Βιβλία στο πάτωμα, σε στοίβες πλάι στο κρεβάτι, ανέγγιχτα. Λίγη ποίηση μόνο: Εγγονόπουλος και Σύλβια Πλαθ. Το άλλο πρωί, φρέσκα λουλούδια στα βάζα. Για αντίβαρο. Άγριες ανεμώνες και ανθισμένα κλαδιά αμυγδαλιάς, παιδικά cupcakes με πολύχρωμο γλάσο, ζορισμένα αστεία. Μπας και τρομάξει ο μαύρος σκύλος του Τσώρτσιλ. Τις νύχτες στο γραφείο έως …
Μου είχες πει τις πιο ωραίες ιστορίες. Απ' όλα μου τα βιβλία αγαπώ περισσότερο αυτό που δεν έγραψες. Έχω στο μυαλό μου εκείνη την εικόνα. Θαμπή. Μέσα στη βάρκα, βρεγμένος. Με ένα στριφτό τσιγάρο στα χείλη. Να προσπαθούν να σε ζεστάνουν. Σε θυμάμαι πια, παιδί, να κουτρουβαλάς πάνω στις πέτρες. Να κλέβεις αλεύρι από το …
(Πηγή: jamesgulliverhancock.com) Άλλοι λατρεύουν τα παπούτσια (ενίοτε και τα ίδια τα πόδια), άλλοι παθαίνουν ζημιά με τα μαστίγια που έχουν εφτά ουρές, κάποιοι άλλοι όταν βλέπουν μια Porsche να περνάει γρυλίζουν σαν μικρά παιδιά μπροστά σε πολύχρωμες βιτρίνες με παιχνίδια... Τo δικό μου φετίχ είναι οι γραφομηχανές. Έχω τυφλό πάθος γι' αυτές. Τυφλό σαν το …
Lou Read 