living with books
Είναι μερικά μυθιστορήματα που θέλεις πολύ να διαβάσεις, φλερτάρεις μαζί τους κάθε φορά που πηγαίνεις στο βιβλιοπωλείο και τελικά κάποια στιγμή υποκύπτεις στη γοητεία τους. Λίγο η φήμη τους, λίγο μια συμπαθητική κριτική, τα λόγια του παπά (στο οπισθόφυλλο), δεν αργεί να γίνει το μοιραίο. Περνά ο καιρός και το βιβλίο περιμένει τη σειρά του …
16 Iουνίου 1912 Βιβλία. Το τραπέζι στο δωμάτιο του Άντονι ήταν γεμάτο (...) Πόσο θα ήθελα, σκεφτόταν ο Άντονι επιστρέφοντας από τη βόλτα του, να είχα δύο ζευγάρια μάτια! Ο Ιανός θα μπορούσε να διαβάζει τον Καντίντ και τη Μύηση ταυτόχρονα. Η ζωή ήταν τόσο μικρή και τα βιβλία τόσο αμέτρητα πολλά. Έσκυψε με λαιμαργία …
Το χειρότερο δεν είναι να μην σου αρέσει πολύ το βιβλίο που διαβάζεις. Αλλά να μην βρίσκεις χρόνο να καθίσεις ήσυχα και να απολαύσεις ένα μυθιστόρημα που γουστάρεις τρελά. Το κουβαλάς μαζί σου στην τσάντα, ελπίζοντας να διαβάσεις λίγο στην κίνηση ή σε κάποιο café ανάμεσα σε δύο ραντεβού, σαν τον κλέφτη. Το φετινό φθινόπωρο ήταν …
Να μου γράφεις για ό,τι διαβάζεις. Κάθε ταξίδι, κάθε βιβλίο και μια καρτ ποστάλ. Δεν έχει σημασία η αλήθεια. Μεταξύ μας, δεν είχε ποτέ. Όσα διαβάζαμε ήταν πάντα γεγονότα που μας επηρέαζαν σαν να τα είχαμε ζήσει. Τέτοια πράγματα να μου γράφεις. Για δράκους που σκότωσες και για δικτάτορες που σε κυνήγησαν, για έρωτες περασμένων …
Είχα 20 χρόνια να πάω σε δανειστική βιβλιοθήκη. Από την εφηβεία μου. Τότε είχαμε ακόμα καρτέλες, στις οποίες χειρόγραφα σημειώναμε τα βιβλία που παίρναμε. Έως τρία μυθιστορήματα, θεατρικά ή ποιητικές συλλογές για 14 ημέρες. Έτσι διάβασα τα περισσότερα ποιήματα του Ελύτη, του Καβάφη, τα βιβλία του Κάφκα, τα έργα του Ίψεν ή του Τένεσι Ουίλιαμς. …
Την περασμένη εβδομάδα έπρεπε να βρω κάποια χαρτιά που χρειαζόμουν στο αρχείο του παππού μου. Πήγα για πέντε λεπτά στο κλειστό πια σπίτι κι έκατσα τρεις ώρες. Ήταν πάντα φοβερή απόλαυση να ψάχνω τα πράγματά του. Ακόμα κι όταν ζούσε. Μανικετόκουμπα, καπέλα, ξυράφια σε δερμάτινες θήκες, πυξίδες, παλιά γράμματα, κιτρινισμένα αποκόμματα από εφημερίδες, κουτιά …
Τον περασμένο Νοέμβριο πήρα μία απόφαση που άλλαξε κατά πολύ τις αναγνωστικές μου συνήθειες. Αποφάσισα να διαβάζω οπουδήποτε. Kάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες: Πλάι σε ρακέτες, μωρά που αλαλάζουν, φλύαρες μαμάδες, φασαριόζικες παρέες... Μέσα στο μετρό, στο πάρκο, στο φουαγιέ του σινεμά περιμένοντας να αρχίσει η ταινία, στα café πίνοντας τον απογευματινό μου latte πριν επιστρέψω σπίτι, στις …
Με λένε Lou και δεν είμαι (καθόλου) καθαρός. Λίγο πριν το Πάσχα αγοράζοντας Τα Γεράκια της Χίλαρι Μαντέλκαι τον Ανδαλουσιανό φίλο του Αλεξάντερ Σόντερμπεργκ αποφάσισα πως αυτά θα ήταν τα τελευταία βιβλία που θα έπαιρνα. Τουλάχιστον για λίγο καιρό. Αποτοξίνωση. Έχω βιβλία για τα επόμενα δύο χρόνια, άρα καλό θα ήταν να σταματήσω να αγοράζω …
«Οι άνθρωποι όταν αντικρίζουμε κάτι για πρώτη φορά, βλέπουμε πάντα αυτό που είμαστε προετοιμασμένοι να δούμε». Το απόφθεγμα του Έμερσον ισχύει και με τα βιβλία. Στις πρώτες σελίδες από κεκτημένη ταχύτητα ψάχνουμε να βρούμε ένα οικείο στοιχείο να μας θυμίζει τον εαυτό μας, για να κρατηθούμε απ' αυτό. Αν το βιβλίο είναι καλό, πολύ γρήγορα …
“I go back to the reading room, where I sink down in the sofa and into the world of The Arabian Nights. Slowly, like a movie fadeout, the real world evaporates. I'm alone, inside the world of the story. My favourite feeling in the world” Haruki Murakami, Kafka on the Shore Τελευταία μου αρέσει πολύ …
Lou Read 