Οι γειτονιές στο Παγκράτι έχουν γίνει, εδώ και περίπου δύο χρόνια, οι αγαπημένες μου για τις βιβλιοβόλτες μου στο Κέντρο. Δουλεύοντας για κάποιο διάστημα δίπλα στο Hilton, ερωτεύθηκα το βιβλιοπωλείο Πλειάδες, το οποίο επισκεπτόμουν μετά το γραφείο για βιβλιοπρομήθειες. Με τα βιβλία μου στο backpack και με μουσική στο ένα μόνο αυτί, για να παρακολουθώ με το άλλο το δρόμο, άρχισα να περπατάω στην περιοχή και να ανακαλύπτω τις γειτονιές της.
Κόντρα σε αυτή την πυκνοκατοικημένη αστική ζούγκλα από μπετόν, με τις τερατένιες πολυκατοικίες της αντιπαροχής, έχουν αναπτυχθεί οι πιο ωραίες γαστρονομικές γωνιές. Μικρά εστιατόρια, τρατορίες, μαγαζιά σε μέγεθος σπιρτόκουτου που σερβίρουν γευστικά street food, μπαράκια και café, ιταλικά μπακάλικα με τραγανά σάντουιτς και απεριτίφ σε πλαστικά ποτήρια…
Μου αρέσει να χαζεύω περπατώντας, τις πράσινες οάσεις στα μικρά μπαλκόνια. Μου αρέσει ο ετερόκλητος κόσμος που θα δεις εδώ. Οι καλοί καφέδες στο χέρι. Η αίσθηση ότι μέσα σε λίγα χρόνια η περιοχή άρχισε να αποκτά ένα νέο ζωηρό στυλ χάρη στο Airbnb και να μετατρέπεται σε γειτονιά μιας ευέλικτης και δημιουργικής γαστρονομίας. Σεφ που είχαν φύγει λόγω κρίσης στο εξωτερικό επέστρεψαν στην Αθήνα και αντί να χωθούν σε κάποια κουζίνα μεγάλου εστιατορίου, αποφάσισαν να παίξουν με τις δικές τους δυνάμεις στην εναλλακτική σκηνή της πόλης, δημιουργώντας μικρά μαγαζιά με ωραίο concept και δυνατή ταυτότητα, με πετίτ μενού που εστιάζουν σε λίγα και καλά πράγματα, όπως είναι για παράδειγμα η σπριτζερία Borghese στην Αρχελάου που έχει φοβερά σάντουιτς με πολλές στρώσεις ιταλικών αλλαντικών.
Πρόσφατα, επί της Υμηττού, στην πλατεία του Προφήτη Ηλία, επισκέφθηκα το εξαιρετικό μπεργκεράδικο που ήρθε στην Αθήνα από τη Λάρισα: το Raw Street Burger.
Πέντε φίλοι με καταγωγή από τη Λάρισα έφτιαξαν ένα μαγαζί με νόστιμα αμερικάνικα smashed burger, που έχουν ένα λεπτό και τραγανό μπιφτέκι και με θεϊκές πατάτες τηγανητές με τσένταρ και μπέικον, σαν αυτές που στοιχειώνουν το φαντασιακό μας στο #foodporn του Instagram.
Ερωτεύθηκα το smashed burger με μοσχάρι και chorizo και έγραψα γι΄αυτό στο iefimerida.gr
Στη βιβλιοβόλτα μου, παρέα είχα τη Σούζαν Χιλλ και τη «Γυναίκα με τα μαύρα» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αίολος. Έχω δει το γνωστό θρίλερ στο σινεμά, αλλά δεν είχα διαβάσει το βιβλίο ποτέ και ήθελα πολύ.
Επιτέλους, η παραγνωρισμένη -για μυστήριους λόγους- Σούζαν Χιλλ μεταφράστηκε στα ελληνικά και ελπίζω αυτό το βιβλίο της να μην είναι το μόνο. Όσοι είμαστε παθιασμένοι με την κλασική γοτθική και νεογοτθική λογοτεχνία, κάνουμε πάρτι που επιτέλους η «Γυναίκα με τα μαύρα» σουλατσάρει ανάμεσά μας.
Παγκράτι βεβαίως σημαίνει απαραιτήτως στάση στις Πλειάδες.
Αγαπάω αυτό το βιβλιοπωλείο, για τη γατοστάρ Βενέτσια, για τις ψηλές ωραίες βιβλιοθήκες, για την ενημερωμένη βιτρίνα, για τη δροσερή αυλή, για το πατάρι με τις design πολυθρόνες και, φυσικά, για τη βόλτα στη Σπύρου Μερκούρη που είναι ένας από τους ωραιότερους δρόμους της Αθήνας.
Με τα βιβλία που μόλις αγόρασα στο χέρι, μου αρέσει να ανηφορίζω προς την Υμηττού με τα νεοκλασικά και τις μουριές στα πεζοδρόμια.
Τρελαίνομαι να περπατάω κάτω από τις μουριές που ακόμα επιβιώνουν στο Παγκράτι, χαρίζοντάς του μια αίσθηση ανεμελιάς, μια ομορφιά άλλης εποχής και την ψευδαίσθηση ότι είσαι στο χωριό ακόμα κι αν είσαι στην καρδιά της πόλης.
Πριν φύγω κάνω μια στάση για παγωτό στον Τζίφρη (διαβάστε εδώ την υπέροχη ιστορία του Κώστα Δασκαλάκη, ιδρυτή του περίφημου γαλακτοπωλείου, ενός ηλεκτρολόγου που στα 50 του άλλαξε τη ζωή του φτιάχνοντας τυχαία, στην αποθήκη του σπιτιού του στο χωριό Στάνος της Αμφιλοχίας, ένα γιαούρτι με αγνό πρόβειο γάλα).
Γι΄αυτή τη νοσταλγία για το χωριό, για την αυθεντικότητα, τη γνησιότητα, τη νοστιμιά, κάνει ουρές ο κόσμος στην Υμηττού 60, για να γευθεί ένα soft παγωτό μηχανής με αγνό χωριάτικο, αγελαδινό γάλα. Όπως ξέρετε τρελαίνομαι για μπακάλικα και παραδοσιακά γαλακτοπωλεία. Στον Τζίφρη με γαλακτοκομικά από την Αμφιλοχία, που έχει ανοίξει σε ένα μαγαζί με ωραίο ντιζάιν στο Παγκράτι, δοκίμασα το παγωτό του και τρελάθηκα.
Αυτό το soft παγωτό το τρως και δεν είναι σαν τα κλασικά παγωτά μηχανής, αισθάνεσαι το καλό γάλα και τη βελούδινη υφή του.
Φεύγοντας πήρα για το σπίτι και κάτι θεϊκές χωριάτικες πίτες που τις έψησα το επόμενο βράδυ: τυρόπιτα και πρασόπιτα με ένα θεϊκό χειροποίητο φύλλο και κολασμένη γέμιση από το χωριό Στάνος της Αμφιλοχίας. Δοκιμάστε οπωσδήποτε και την κρέμα καραμελέ και με ευχαριστείτε αργότερα.
ΥΓ. Από τη Σούζαν Χιλλ ωραίο και έξυπνο είναι και το πειραματικό της μυθιστόρημα «Mrs de Winter», το σίκουελ του πολύ αγαπημένου μου μυθιστορήματος Rebecca της Daphne du Maurier. Το διάβασα πέρυσι το χειμώνα στο Kindle. H Σούζαν Χιλλ μου άνοιξε την ακόρεστη λύσσα για βιβλιοτρόμο. Έχω ήδη στο κομοδίνο μου και με περιμένει το θρυλικό μυθιστόρημα «Ιστορίες Φαντασμάτων» του Peter Straub που ήταν για χρόνια εξαντλημένο και επανακυκλοφόρησε πέρυσι το Σεπτέμβριο από τις εκδόσεις Κέδρος. Αν έχετε διαβάσει πρόσφατα καμιά καλή ιστορία τρόμου μη διστάσετε, είμαι όλος αυτιά.
Lou Read 