Βιβλιοβόλτα στο Παγκράτι και τα Ιλίσια, με πρώτη στάση στο ωραίο Λεξικοπωλείο.
Ένα φοβερό βιβλιοπωλείο με πιάνο, γάτες στα καλάθια τους και ένα υπέροχο πατάρι.
Αγόρασα το βιβλίο «Ο διάβολος μιλούσε όλες τις γλώσσες» της Jennifer Richard (εκδ. Ποταμός).
Πρόκειται για μια μυθιστορηματική βιογραφία του Βασίλι Ζαχάρωφ, του μεγιστάνα του Τύπου, εμπόρου όπλων και δαιμόνιου επιχειρηματία που έπαιζε στα δάχτυλα τη διεθνή διπλωματία, ασκώντας παρασκηνιακά επιρροή στους μεγαλύτερους ηγέτες του 20ού αιώνα.
Είναι δυνατόν να μην ερωτευθείς ένα βιβλιοπωλείο, σαν το Λεξικοπωλείο, που έχει καλάθια για τις αφράτες γάτες του και ένα πατάρι με βιβλία μέσα σε πλαστικά τελάρα στους πάγκους, θυμίζοντας τα υπαίθρια γαλλικά βιβλιοπωλεία πλάι στον Σηκουάνα;
Για σάντουιτς με ιταλική μορταδέλα με φυστίκι, ρόκα, pecorino Romano και μαγιονέζα με σπασμένο μαύρο πιπέρι, στο Borghese επί της Αρχελάου.
Αγαπώ πολύ την ιταλική γαστρονομία και τα γκουρμεδομπακάλικα με τα κρεμασμένα αλλαντικά από γάντζους στην οροφή και τα ψυγεία γεμάτα τυριά. Στο Borghese, μια ωραία spritzeria, μπορείς να φας το σάντουιτς που σου φτιάχνουν επιτόπου αλλά και να αγοράσεις γκουρμέ λιχουδιές από το deli για το σπίτι.
Μου αρέσει να παίρνω ζεστό καφέ στο χέρι και να περπατάω άσκοπα στους δρόμους, να κάθομαι στη μέση του πουθενά, σε σκαλάκια, παγκάκια, πλατείες, έξω από φούρνους ή μπαρμπέρικα και να χαζεύω τα νέα βιβλία που μόλις πήρα.
Στο μυθιστόρημα της Ruth Padel «Οι κόρες του Λαβύρινθου» (εκδ. Ποταμός), η ηρωίδα, μια ελληνοβρετανίδα ζωγράφος, επιστρέφει στην Κρήτη, σε ένα επίπονο ταξίδι αυτογνωσίας που θα φωτίσει τις ρίζες της, φτάνοντας μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα και τη βίαιη εκδίωξη των Εβραίων από τα Χανιά κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το οικογενειακό παρελθόν της ηρωίδας και οι αλήθειες με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπη την αναγκάζουν να δει με νέα οπτική τη σύγχρονη ιστορία και τις προκλήσεις του σήμερα: το Brexit, η προσφυγική κρίση που ταλανίζει τόσο τη χώρα μας όσο και την Ευρώπη, τα απότοκα της οικονομικής κρίσης του 2011 που βίωσε δραματικά η Ελλάδα.
Έτσι, τριγυρίζοντας με τα πόδια στις γειτονιές, ανακαλύπτω ωραία street artwork όπως αυτό το υπέροχο με τη Φρίντα Κάλο σε μια γωνιά στο Παγκράτι, στην περιοχή πίσω από το Νοσοκομείο του Ανδρέα Συγγρού, το οποίο «ντύνει» δημιουργικά με χρώμα ένα γκρίζο άσχημο κουτί της ΔΕΗ ή του ΟΤΕ.
Δεν γίνεται να περάσω από τα Ιλίσια και να μην σταματήσω για μπαγκέτες, φλαν και προζυμένιο ψωμί αργής ωρίμανσης στο Τρομερό Παιδί.
Στον καταπληκτικό φούρνο της Παπαδιαμαντοπούλου που έχει την πιο λαχταριστή βιτρίνα της Αθήνας και ένα θεϊκό καρβέλι με τραγανή ξεροψημένη κόρα.
Ο τέλειος επίλογος μιας απολαυστικής βόλτας: Για φαγητό στο Tsiftis gastrokoutouki+ στα Ιλίσια, ένα αγαπημένο εστιατόριο που κάνει το χωριό gourmet.
Εδώ τρία δημιουργικά παιδιά, ο Μπάμπης Καζάνας, ο Σήφης Μανουσέλης και ο Βάιος Κορομηλάς, δίνουν έμφαση στην αγνή πρώτη ύλη, και κάνοντας ένα σαφάρι σε όλη την Ελλάδα για ανακαλύψουν αυθεντικές μικρές φάρμες και ηθικούς παραγωγούς, δημιουργούν μια κουζίνα που έχει ψυχή και κάνει ξένους και Έλληνες να ερωτεύονται πιάτα όπως η προβατίνα ή ο καβουρμάς Κομοτηνής, με τραχανά, κάστανα και κυανό Δράμας.
ΥΓ. Μοιράζοντας το χρόνο μου μεταξύ πόλης και εξοχής, απολαμβάνω την ησυχία της χειμερινής θάλασσας, το διάβασμα στον κήπο, τη δουλειά που είναι πιο δημιουργική από το σπίτι, τους περιπάτους με τον Hermes στην ερημική παραλία και τις πεζοπορίες στο δάσος, αλλά απολαμβάνω εξίσου και τις βόλτες στο Κέντρο. Μου αρέσει όλη αυτή η γκρίζα αστική τοπογραφία, με όλα αυτά τα ωραία μαγαζιά που δίνουν λίγη ομορφιά, χρώμα, ποιητικότητα και δημιουργικότητα στις άσχημες τσιμεντένιες γειτονιές με τα τέρατα της αντιπαροχής. Το Παγκράτι χάρη στο Airbnb μεταμορφώθηκε σε μια περιοχή γεμάτη ιδέες και προτάσεις διασκέδασης, σε έναν άτυπο πολυχώρο γαστρονομικών απολαύσεων.
Lou Read 