Καφές, βιβλίο και αφράτα κρουασάν με τραγανό φύλλο σφολιάτας στο Huus Kaffe, ανάμεσα στα κατάφυτα παρτέρια της Φωκίωνος Νέγρη.
Διαβάζω τα διηγήματα «Το πορτρέτο του καλλιτέχνη ως νεαρού σκύλου» του Ντύλαν Τόμας, από τις εξαιρετικές εκδόσεις Κυψέλη. Δέκα αυτοβιογραφικές ιστορίες από διαφoρετικές ηλικιακές φάσεις του σπουδαίου Ουαλού ποιητή που πέθανε στα 39 του χρόνια και ενέπνευσε τον Μπομπ Ντύλαν να δημιουργήσει το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο.
Βόλτα στο καλοκαιρινό bazaar των εκδόσεων Άγρα και μετά στάση στο Σκριπ, το υπέροχο μικρό βιβλιοπωλείο που έχουν ανοίξει με τις εκδόσεις Αντίποδες στη Δημοτική αγορά Κυψέλης.
Αγαπώ πολύ τις μέρες που μέσα στη στοά της Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης έχει λαϊκή αγορά με βιολογικά λαχανικά και γκουρμέ θησαυρούς, όπως τα μανιτάρια shiitake ή η κηρήθρα και το μέλι από την Αστική Μέλισσα.
Εκεί συναντάω καμιά φορά και τη φίλη μου τη Μπάφι να ψωνίζει και λέμε για μέλια, βιβλία και γκομενικά.
Στη Φωκίωνος Νέγρη υπάρχει και το όμορφο βιβλιοπωλείο Μετεωρίτης.
Κατηφορίζοντας τη Σποράδων πηγαίνω για ωραίο προζυμένιο ψωμί στο Flake.
Εκτός από αυτό έχει ωραία γλυκά και μια θεϊκή φοκάτσια με τυρί.
Ανάμεσα στις τσιμεντένιες ζούγκλες της αντιπαροχής υπάρχουν και μονοκατοικίες με κήπους ολάνθιστους που μοσχοβολούν και κάνουν ωραίο το πέρασμά μας.
Πού αλλού θα μπορούσα να πάω για φαγητό με τον Ντύλαν Τόμας, αν όχι στο υπέροχο Ντύλαν, στην Αγίας Ζώνης;
Fine dining με ελληνική καρδιά σε μια μπάρα των δέκα θέσεων με στίχους, ηλεκτρικές κιθάρες και τις ποιητικές, ροκ δημιουργίες του ταλαντούχου σεφ Βαγγέλη Βέη.
Καταπληκτικό ημίπαστο ψάρι με μια σάλτσα που θες να τη φας με το κουτάλι. Τα πιάτα του Ντύλαν αλλάζουν συχνά, αφού ο Βαγγέλης θέλει ένα μαγαζί με εξαιρετική αγνή πρώτη ύλη που ακολουθεί την εποχικότητα.
Στον καθρέφτη θα δεις post it με στίχους από τραγούδια του Μπομπ Ντύλαν και με ποιήματα του Ντύλαν Τόμας. Ο Βαγγέλης μάλιστα, πλάι στη σκάλα που οδηγεί στο πατάρι έχει βιβλία και των δύο, μαζί με τις κιθάρες που είχε ως έφηβος.
«Ο Μπομπ Ντύλαν και ο Ντύλαν Τόμας πού κολλάνε σε όλα αυτά;», ρωτάω τον Βαγγέλη. «Μου άρεσε η μουσική του Μπομπ και τα διηγήματα του Τόμας. Όταν ήμουν στην εφηβεία έγραφα κι εγώ μουσική και στίχους. Οι κιθάρες που έχουμε στον τοίχο ψηλά, μια κλασική και μια ηλεκτρική, είναι δικές μου, από τότε που έκανα μαθήματα κλασικής κιθάρας στο ωδείο, από τα επτά μέχρι τα εικοσιένα μου χρόνια. Στην αρχή όλοι πίστευαν ότι θα γίνω ή μουσικός ή φαρμακοποιός, όπως ήταν και οι δύο γονείς μου. Τελικά λίγο πριν δώσω πανελλήνιες αποφάσισα, εντελώς ξαφνικά, ότι ήθελα να γίνω μάγειρας», απαντά ο Βαγγέλης Βέης.
ΥΓ. Την Κυψέλη την αγαπώ για τα χίλια δυο πρόσωπά της, για τις αντιφάσεις, τη δημιουργικότητα, την πολυπολιτισμικότητα και κυρίως γιατί είναι μια γειτονιά που αλλάζει διαρκώς. Όλο αυτό που συμβαίνει εκεί γύρω από τη Φωκίωνος Νέγρη τα τελευταία χρόνια το λατρεύω: σεφ και παιδιά της εστίασης ήρθαν και έφτιαξαν μαγαζιά με ψυχή, όπως το Ντύλαν ή το Αλλιώς Καφενείο. Παλιά προποτζίδικα έγιναν μπαρ, καθαριστήρια με vintage πρέσες ατμού έδωσαν τη θέση τους σε μοντέρνα ατελιέ-μπουτίκ δημιουργικών fashion designers που ποντάρουν στη βιώσιμη μόδα, καφετέριες του ’80 έγιναν new age bakeries, συνοικιακά καταστήματα έτοιμων ενδυμάτων μεταμορφώθηκαν σε χαριτωμένα μπιστρό με πέντε τραπεζάκια και ελληνικούς γκουρμέ πειραματισμούς ή hip café από ψαγμένους baristas που έχουν ταξιδέψει στην άλλη άκρη της Γης, από τη Βραζιλία και την Κολομβία και από την Ονδούρα μέχρι την Αιθιοπία, για να αναζητήσουν τις πιο ωραίες ποικιλίες καφέ. Ανάμεσα σε παλιά νεοκλασικά και λέσχες για μπιρίμπα, στις οποίες μπαινόβγαιναν το ’60 με γούνα, μπορντό κραγιόν και άρωμα Chanel Νo 5 οι παλιές κυρίες της αστικής Αθήνας, ανάμεσα σε ζαχαροπλαστεία με νουγκατίνες και σε κλασικά μαγειρεία της Μεταπολίτευσης με πλαστικοποιημένους καταλόγους, πλέον έχουν ξεφυτρώσει ένα σωρό μαγαζιά που κάνουν «κατάσταση» στο πεζοδρόμιο, προσφέροντας αναβαθμισμένο street food, χειροποίητα κεραμικά με funky design, χωριάτικο γκουρμέ, ρούχα από ανακυκλωμένα πλαστικά, ψωμί με προζύμι αργής ωρίμανσης και άλλες ντέλι λιχουδιές.
Lou Read 