Εχθές κοιμήθηκα λίγο μετά τις πέντε. Η περίοδος πριν τα Χριστούγεννα είναι μια αληθινή κόλαση αν εργάζεσαι στα μίντια. Ξύπνησα όμως στις οκτώ, όπως κάθε μέρα. Το βιολογικό μου ρολόι είναι βέρο αγγλικό (μονάχα σε αυτό): σηκώνομαι για να πιω τον καφέ μου και να διαβάσω πάντα την ίδια ώρα, ό,τι ώρα κι αν έχω κοιμηθεί. Κατά τ’ άλλα είναι εντελώς ξεκούρδιστο και παίζει με τις τάπες των βαρελιών του ουίσκι αμέριμνο κάπου στο Τενεσσί, όπου ο χρόνος κυλάει αργά. Στα ραντεβού μου δυστυχώς φτάνω με καθυστέρηση, αδυνατώ να υπολογίσω σωστά το χρόνο, service στο αυτοκίνητο δεν κάνω αν δεν δω μυστηριώδεις καπνούς να βγαίνουν από το καπό της μηχανής, τρέχω να προλάβω κάθε φορά την όπερα ή το σινεμά λίγο πριν κλείσουν οι πόρτες, πληρώνω το λογαριασμό του κινητού μου μονάχα μετά από βιβλικές κατάρες και απειλητικά SMS για φραγή εισερχόμενων κλήσεων… Το πρωινό μου όμως σερβίρεται πάντα στην ώρα του και στο ραντεβού μου με την γκρι πολυθρόνα μου είμαι ένας υπέρκομψος Λόρδος.
Το πρωί βρήκα έξω από την πόρτα μου ένα μπουκέτο ανεμώνες, φρέσκο βούτυρο, σπιτική μαρμελάδα (τα καλά του να ζεις -παρασιτικά- κοντά στους γονείς σου) και έναν φάκελο με δύο βιβλία που ήθελα πολύ (τα καλά του να είσαι book blogger):
Αυτό το κατασκοπικό θρίλερ –Οι φίλοι μας στο Βερολίνο, Anthony Quinn, εκδ. Κλειδάριθμος- που βλέπετε στη φωτογραφία (ως παιδί του Τζον Λε Καρέ και του Τζέιμς Ελρόι καίγομαι για noir ψυχροπολεμικά μακελειά) και έναν συγκλονιστικό τόμο –Η Λογοτεχνία σε απλά λόγια, εκδ. Κλειδάριθμος- ο οποίος εξηγεί με τέλειο τρόπο όλα τα είδη, τα ρεύματα, τους εκπροσώπους τους, τα σπουδαία έργα και τις λέξεις-κλειδιά στην ιστορία της λογοτεχνίας.
Ανακάλυψα αυτή την υπέροχη σειρά βιβλίων σε απλά λόγια για διάφορους τομείς (Επιστήμες, Φιλοσοφία, Επιχειρήσεις και τώρα Λογοτεχνία) όταν παρακολουθούσα ένα μάθημα για την ανάδυση της επιστήμης στη μεσαιωνική Ευρώπη. Μια σειρά ειδικών -καθηγητές πανεπιστημίου, ερευνητές, συγγραφείς κ.ά.- έχουν δημιουργήσει ένα είδος εγκυκλοπαιδειών (με τη σημασία που είχε η λέξη στα χρόνια του Διαφωτισμού), οι οποίες κάθε άλλο παρά βαρετές δεν είναι. Για να είμαστε ακριβείς, είναι σκέτη απόλαυση. Όλα όσα μπορεί να διαβάζεις σε 18 σελίδες πανεπιστημιακών εγχειριδίων και να τραβάς τα μαλλιά σου γιατί δεν καταλαβαίνεις λέξη, είναι συμπυκνωμένα με απλά λόγια σε 18 αράδες σε αυτά τα βιβλία. Έξυπνα γραφήματα, μοντέρνα σκίτσα με χιούμορ, φωτογραφίες, πίνακες και ένας ωραίος κατανοητός λόγος απαλλαγμένος από την ακαδημαϊκή πόζα, σε εισάγει σε θέματα που σε αφορούν πολύ περισσότερο από όσο πιθανόν θα νόμιζες. Θέματα που εξηγούν πολλά από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Αν γνωρίζεις όλα όσα έβαλαν τις βάσεις του πολιτισμού σου μπορείς να ερμηνεύσεις πιο εύκολα τα πολιτικοκοινωνικά τεκταινόμενα της δικής σου εποχής.
Δεν έχω κανονίσει τίποτα για σήμερα. Είχαμε πει για shopping και τσάι στο κέντρο αλλά το μεταθέσαμε για αύριο. Θέλω να περάσω τη μέρα, τουλάχιστον μέχρι το βράδυ, στο σπίτι, διαβάζοντας, με τις νότες από το κερί να μπερδεύονται με τη μυρωδιά του φρεσκοαλεσμένου καφέ και με τα φωτάκια στα ψηλά δέντρα της πράσινης ταράτσας μου αναμμένα από το πρωί.
ΥΓ. Το χρώμα με συγκικνεί μόνο στα λουλούδια και στα παγωτά. Κατά τ΄άλλα παραμένω λιτός και άχρωμος σαν προτεστάντης.
Lou Read 