11:18
Καφές και βιβλιοεφημερίδα στη βεράντα, με σπιτικό κέικ πορτοκαλιού, μέχρι το μεσημέρι. Δύο μεγάλα άρθρα για τον James Ellroy, στην Book’s Journal αυτού του μήνα. Όταν η Μαύρη Ντάλια συνάντησε τον Κέννεντυ. Απολαυστικό τεύχος!
13:02
Απόλυτη απραξία.
Το σωστό weekend για μένα δεν έχει αποδράσεις, διαδρομές, ταξίδια, δεν έχει shopping, δεν έχει πολλές κοινωνικές υποχρεώσεις. Είναι αυτό που ξυπνάς και σέρνεσαι μέσα στο σπίτι από γωνιά σε γωνιά και διαβάζεις όλη μέρα ή βλέπεις σειρές ή ακούς μουσική απλώς χαζεύοντας τον Hermes να κάνει βαρελάκια μόνος του, ευτυχισμένος που δεν τον ενοχλεί κάνεις, πίσω από τον ξύλινο καναπέ. Το πρωινό σερβίρεται στη βεράντα (γιατί βαριέσαι ακόμα και στον κήπο να κατεβείς) και δεν σηκώνεσαι από τον καναπέ ή τη σεζλόνγκ μέχρι να αποφασίσεις ότι ήρθε η ώρα να πας για μια γρήγορη βουτιά, χωρίς ηλιοθεραπείες, χωρίς βαβούρα, χωρίς ξαπλώστρες, παιδάκια που ουρλιάζουν, ρακετάκηδες και μουσικούλες στα κινητά. Κολυμπάς για μισή ώρα, στο πιο ερημικό σημείο που μπορείς να βρεις, και βρεγμένος ανεβαίνεις στο σπίτι για να στεγνώσεις στον κήπο διαβάζοντας την εφημερίδα ή το βιβλίο σου.
Εχθές, δυστυχώς, η μέρα είχε πολλά διαδικαστικά, λίγο fun (κι αυτό σε μικρές δόσεις, βιαστικά): αφού ήπια τον καφέ μου, πήγαμε κομμωτήριο με τη Σοφία και μετά, όταν βγάλαμε βόλτα τον Hermes στην παραλία, πρόλαβα να κάνω μόνο μια δεκάλεπτη βουτιά. Επιστρέφοντας, σταματήσαμε για να αγοράσουμε τρόφιμα και μετά ετοιμαστήκαμε για να φύγουμε βιαστικά για την Αθήνα, αφού είχαμε ραντεβού για το grooming του Hermes και για φαγητό με τους γονείς μου. Ονειρευόμουν φυσικά να στριμώξω και μια ωραία βιβλιοβόλτα μέσα σε όλα αυτά που είχαμε να κάνουμε. Δυστυχώς, δεν πρόλαβα το bazaar με τα ελαφρώς ταλαιπωρημένα βιβλία των εκδόσεων Gutenberg στη Διδότου, αλλά στο παρά πέντε κατάφερα έστω να περάσω από την Πρωτοπορία, πριν κλείσει, για να πάρω κάτι βιβλία που είχα παραγγείλει.
15:03
Βόλτα με τη Σοφία και τον Hermes στη θάλασσα. Ορδές από λουόμενους. Μια ατελείωτη παρέλαση από πλήθη χωρίς μάσκες. Ο εφιάλτης στο δρόμο με τα Dettol.
15:46
Κατέβηκα στη θάλασσα, κολύμπησα για μία ώρα και μετά φάγαμε μοσχαράκι με μελιτζάνες στον κήπο.
17:23
Δεν υπάρχει πιο ωραία στιγμή: Έχεις φάει, έχεις κάνει ντους, έχεις στρώσει δροσερά σεντόνια που μυρίζουν λεβάντα και κλείνεσαι στο δωμάτιο και διαβάζεις στο κρεβάτι με μισόκλειστα στόρια. Μυρωδιά ρίγανης. Κομμένος βασιλικός στο φλιτζάνι πάνω στο κομοδίνο. Η μυρωδιά του μεσημεριού.
18:29
Παγωμένη βυσσινάδα, βερίκοκα και βιβλίο. Έγκλημα στην Πάρο. Η νόσος του μικρού Θεού. Ένα ολοκαίνουργιο noir μυθιστόρημα από την Ευτυχία Γιαννάκη.
Έτσι είναι οι τέλειες Κυριακές. Να απολαμβάνουμε το σπίτι, να καθόμαστε στη βεράντα ή τον κήπο, να κάνουμε μαζί πράγματα ή να κάνει ο καθένας τα δικά του, νιώθοντας τον άλλον εδώ τριγύρω. Αυτή η εγγύτητα, όταν ξέρεις ότι ο άλλος δεν περιμένει από εσένα να τον διασκεδάσεις ή να γεμίσεις με άσκοπη φλυαρία τα κενά του χρόνου του, είναι το ισοδύναμο της ευτυχίας.
20:06
Θα κατέβω ξανά στη θάλασσα.
20:37
Μου αρέσει να κολυμπάω κόντρα στον ήλιο που δύει. Να μένω στο νερό μέχρι να σκοτεινιάσει. Βρεγμένος, να σκαρφαλώνω τα βράχια, να διασχίζω την περαντζάδα η οποία τέτοια ώρα γεμίζει με παρέες που έχουν φορέσει τα δροσερά τους λινά και βγαίνουν για περπάτημα. Σταματώ και αγοράζω παγωτό και επιστρέφω σπίτι.
22:25
Όταν τελειώσω αυτό το post, μπορεί να πάμε θερινό σινεμά φορώντας τη μάσκα μας και κρατώντας αποστάσεις, μπορεί να κάτσουμε όμως να δούμε τ’ αστέρια στο σκοτάδι του κήπου, μπορεί να βάλουμε μουσική και να κοιτάμε απλώς ο ένας τον άλλον και στην άκρη του στόματός μας να λάμπουν λέξεις που δεν έχουν ανάγκη να ειπωθούν για να φωταγωγήσουν τη νύχτα μας. Τα αληθινά «ωραία» είναι πάντα σιωπηλά και ήσυχα, όχι σαν καράβια που φεύγουν θορυβωδώς με το κατάστρωμά τους κατάφωτο από το λιμάνι, αλλά σαν μικρές, ασήμαντες βάρκες που βγαίνουν στ’ ανοιχτά χωρίς φως, σαν μια μικρή κουκκίδα που όλο χάνεται στο σκοτάδι.
Lou Read 