Χριστούγεννα είναι…

…να μένω στην Αθήνα. Δεν μου αρέσει να ταξιδεύω στις γιορτές. Θέλω να απολαμβάνω το σπίτι μου, να ξυπνάω χωρίς ρολόι, να με παίρνει ο ύπνος διαβάζοντας στον καναπέ το μεσημέρι, να ξενυχτάω βλέποντας film noir του ’60 και σειρές στο Netflix.

…να βγαίνω μόνο το βράδυ αφού έχει πέσει το φως και η πόλη φοράει τα γιορτινά της.

…να κλείνουμε μετά την όπερα τραπέζι στο Giacomo που έχει το ωραιότερο carpaccio μοσχαριού με λάδι τρούφας, πουρέ πορτσίνι και φουντούκια.

…να κάνουμε βόλτες στα γκουρμεδομπακάλικα και μετά να καθόμαστε στη γκρι μοκέτα γύρω από το coffee table για να δοκιμάσουμε όλα όσα αγοράσαμε.

…να χαζεύω από την πολυθρόνα μου πλάι στο παράθυρο την ομίχλη που έρχεται από τη θάλασσα και την Ακρόπολη στο βάθος που χάνεται μέσα στη συννεφιά.

…να αγοράζω καινούρια πιάτα, φλιτζάνια και τσαγιέρες με εμμονική λατρεία κι ας έχω δέκα σχεδόν αχρησιμοποίητες στην αποθήκη.

…να διαρκεί το πρωινό μέχρι να δύσει ο ήλιος και να ανάψουν τα λαμπάκια στα δέντρα της πόλης.

…να πηγαίνουμε για frozen margaritas μετά το σινεμά.

…να κλείνουμε εισιτήρια για τις χριστουγεννιάτικες συναυλίες της Καμεράτας και της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών ή για συναυλίες με εκκλησιαστικό όργανο στην αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Παύλου.

…να τρώμε στο αίθριο του Artisanal χτένια και υπέροχα γλυκά κάτω από την φωτισμένη γυάλινη οροφή που γίνεται ακόμα πιο όμορφη όταν έξω ψιλοβρέχει, βλέποντας από τις τζαμαρίες το τζάκι της αυλής.

…να περπατάω στο κρύο (ιδανικά και στη βροχή με θεόρατο μπουφάν και κουκούλα), να κοιτάζω τις βιτρίνες και να παρατηρώ τις ζωές των άλλων μέσα από τα φωτισμένα παράθυρα. Λατρεύω τα παράθυρα, αφηγούνται πολλά, σαν τις σπονδυλωτές ιστορίες σε αυτές τις υπέροχες χριστουγεννιάτικες ταινίες όπως το «Love Actually».

…να αγοράζω από το Σύνταγμα βιβλιοεφημερίδες, την Books Journal και το Athens Review of Books, αλλά και όλα τα νέα περιοδικά deco.

…να φορτώνω το ποδήλατο στο Mini και να παίρνω τα βουνά. Η καλύτερη ψυχοθεραπεία!

…να στολίζω κάθε γωνιά με αυτά τα αλλόκοτα λούτρινα που τραγουδάνε: τον πιγκουίνο ράπερ, τον τάρανδο τραγουδιστή της κάντρι, την κουκουβάγια που λέει τα κάλαντα.

…να πηγαίνουμε με τις μαμάδες για τσάι στο Winter Garden της Μεγάλης Βρετανίας.

…να βλέπουμε οπωσδήποτε μια παράσταση στο θέατρο. Φέτος επιλέξαμε το μιούζικαλ «Ωραία μου Κυρία» στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής, σε σκηνοθεσία του εξαιρετικού Γιάννου Περλέγκα.

…να αγοράζω panettone με κράνμπερι και κομμάτια πορτοκαλιού.

…να χαζεύω video με συνταγές σε blogs μαγειρικής ή -ακόμα καλύτερα- ζαχαροπλαστικής και να φαντάζομαι ότι μπορώ τόσο εύκολα κι εγώ, χωρίς να κατεδαφίσω την κουζίνα μου, να φτιάξω ένα αφράτο κέικ-υπερπαραγωγή.

…να κατεβαίνω στη θάλασσα για να χαζέψω τα κύματα όταν έχει νοτιά.

…να τρώω πίτσα και σαλάτα με εσπεριδοειδή στο Peccati di Gola και μετά να πηγαίνω μεταμεσονύκτιο σινεμά.

…να πηγαίνω για grooming με το ποδήλατό μου στο Κέντρο και μετά να τρυπώνω σε ένα μικρό café για να διαβάσω το βιβλίο που κουβαλάω στο backpack.

…να αγοράζω γλυκά, φρέσκα λουλούδια από το δρόμο και κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς ένα κερί Jo Malone με λάιμ, βασιλικό και μανταρίνι.

…να κάνω μια βιβλιοβόλτα στο Επί Λέξει στη Σταδίου ή στον Σπόρο στην Κηφισιά για να αγοράσω βιβλία που θα κάνω δώρο σε μένα ή στους άλλους (συνήθως σε μένα και ζητάω να μου τα τυλίξουν για τα βάλω κάτω από το δέντρο και να κάνω χαρούλες μετά το χριστουγεννιάτικο γεύμα).

Ο Hermes διαλέγει βιβλία

Αυτό είναι το ωραιότερο βιβλιοπωλείο της πόλης!

Φέτος μου πήρα δώρο τα βιβλία: «Κάτω απ’ τον ανοιχτό ουρανό», την εισαγωγή του Λάμπρου Αθανασίου στον Γκαίτε (εκδ. Περισπωμένη), «Οι Έλληνες στον Κάτω Κόσμο» της Danielle Jouanna που αναλύει τη φιλοσοφία και την κουλτούρα του θανάτου στην Αρχαία Ελλάδα, από τον Όμηρο στον Επίκουρο και το συλλογικό «Ο Θάνατος του Θεού: Από τον Διαφωτισμό μέχρι την εποχή μας» (εκδ. Αλεξάνδρεια).

…να τρώω παγωτό από το Zuccherino στο Φάληρο ή από το DaVinci στη Κηφισιά, χαζεύοντας τις βιτρίνες της υπέροχης μπουτίκ Ralph Lauren που στεγάζεται σε αυτόν τον πύργο.

…να κλείνουμε τραπέζι στο Tartare για chateaubriand, french fries και την καλύτερη σως μπεαρνέζ.

…να επιστρέφω σπίτι κουρασμένος μετά από μια υπέροχη βραδιά και να πετυχαίνω στο Τρίτο ένα αφιέρωμα στον Anton Bruckner.

…να αποφεύγω το shopping για ρούχα όπως ο Dracula το λιβάνι (και αν μου τύχει τέτοιο κακό να φροντίσω να ανταλλάξω μισή ώρα Zara με εξαντλητική βιβλιοβόλτα).

…να διαλέγω δώρα. Μου αρεσει να αναζητώ το ιδανικό βιβλίο για κάθε άνθρωπο, αναλογα με αυτά που ξέρω ή υποθέτω για εκείνον.

…να βγάζουμε τον Hermes βόλτα στο Ίδρυμα Νιάρχος, μετά τα μεσάνυχτα, όταν το παγοδρόμιο έχει κλείσει και το κανάλι έχει ερημώσει.

…να μαγειρεύω σπίτι για τους φίλους μου και μετά να τους βάζω να πλένουν τα πιάτα ακούγοντας στο iDagio χριστουγεννιάτικους ύμνους και ορατόρια.

…να αγοράζω καινούριες γκρι πιτζάμες και να σέρνομαι όλη μέρα από το κρεβάτι στον καναπέ, χαζεύοντας τα λαμπάκια στο μικρό μου έλατο.

…να διαβάζω την παραμονή ζοφερά βικτωριανά μυθιστορήματα ή ιστορίες τρόμου. Σας προτείνω την πολύ ωραία έκδοση «Στη Σκιά του Έντγκαρ Άλαν Πόε» σε επιμέλεια του Leslie S. Klinger (εκδ. Κλειδάρθιμος) ή τα Νυχτερινά του Ε.Τ.Α. Hoffmann (εκδ. Σμίλη). Για μένα φέτος επέλεξα την ανθολογία «Γοτθικές ιστορίες από μοντέρνες συγγραφείς» που αγόρασα από το Χριστουγεννιάτικο bazaar των εκδόσεων Ars Nocturna στο μπαρ Box στα Εξάρχεια.

…να φτιάχνω 3D λίστες με τα βιβλία που θέλω να διαβάσω τη νέα χρονιά.

…να επαναλαμβάνω με χειρουργική ακρίβεια και ψυχαναγκασμό τα ίδια ακριβώς πράγματα κάθε χρόνο. Η λίστα ίσχυε για το 2018, ισχύει για το 2019 και θα ισχύει ακριβώς ολόιδια το 2020, το 2025 ή και το 2035 ελπίζω. Αλλάζουν μόνο οι παραστάσεις και φυσικά τα βιβλία.