Για τα πράγματα που δεν είπαμε. Για όσα δεν ξεχάσαμε ποτέ. Για τις αγκαλιές στο πρωινό φως. Για όλες αυτές τις στιγμές που ανοίγουμε το παράθυρο και εισβάλει στο δωμάτιο το άρωμα από τις από τις ανθισμένες λεμονιές. Για την γεύση του πρώτου καφέ. Για το σκυλί που κοιμάται ήσυχα στον κήπο. Για τις κουρτίνες που ανεμίζουν. Για τα μεσημέρια στη σκιά της μουριάς. Για τον ήλιο που μας καίει τα μάτια. Για τα τσαλακωμένα μας σεντόνια. Για το φως που είναι μέσα μας. Για το φως που γινόμαστε ο ένας για τον άλλον. Γι’ αυτό το φως που δεν σβήνει ποτέ.
ΥΓ. Ο τίτλος είναι στίχος από το τραγούδι The light will stay on των The Walkabouts:
Lou Read 