Έχω ένα μικρό τραπέζι από το Ikea που το μεταφέρω για να γράφω όπου μου κάνει κέφι: συνήθως στη βεράντα ή τον κήπο. Σήμερα έφτιαξα μια μικρή γωνιά στο μπλε υπνοδωμάτιο. Γράφω για το πανεπιστήμιο και κοιτώ από το παράθυρο πίσω από το κρεβάτι τις βρεγμένες λεμονιές και τα σύννεφα στον ουρανό.
Ανυπομονώ να τελειώσω την εργασία μου για τους βυζαντινούς που είναι πιο μακελάρηδες κι από τους ήρωες του Game Of Thrones και να ξεκινήσω αυτά τα δύο διηγήματα για τον σούπερ σταρ της γοτθικής λογοτεχνίας, τον Δράκουλα, από τον ανιψιό του Τολστόι, Αλεξέι Κωνσταντίνοβιτς, που κυκλοφορούν σε ένα μικρό βιβλιαράκι από την αγαπημένη σειρά microMEGA των εκδόσεων Ροές.
Παράλληλα -γιατί ως γνωστόν στο διάβασμα είμαι πιο πολυγαμικός κι από τον Άλφι της ομώνυμης ταινίας- θα ξεκινήσω με μεγάλη λαχτάρα το βιβλίο «Έθνη σε αναταραχή» του Τζάρεντ Ντάιαμοντ (εκδ. Διόπτρα), συγγραφέα του θρυλικού «Όπλα, Μικρόβια και Ατσάλι». «Ένα έργο», που σύμφωνα με τον Γιουβάλ Νόα Χαράρι του Sapiens, «θα μπορούσε να βοηθήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα να ανταπεξέλθει στην παρούσα παγκόσμια κρίση».
ΥΓ. Αύριο θελω να πάω για πεζοπορία στο δάσος κοντά στο σπίτι. Να καθίσω στην σιωπή του δάσους χωρίς να κάνω απολύτως τίποτα, μόνο να ακούω τα πουλιά στα δέντρα. Αν βρέχει, ακόμα καλύτερα!
Lou Read 