Cats & Coe

Ο Τζόναθαν Κόου, ο κύριος Γουάιλντερ κι εγώ (με έντεκα μικρές δαιμονισμένες γάτες) σε ένα αξέχαστο σόου στον κήπο. 

Ας γνωρίσουμε το θίασο…
(Ή τουλάχιστον ορισμένους από τους πρωταγωνιστές, γιατί όλη μέρα τρέχουν από κάστινγκ σε κάτσινγκ και είναι πολύ δύσκολο να τους συγκεντρώσεις όλους γύρω από ένα μαρούλι).

Όλες οι γάτες ονομάζονται Pitsis I, II, IIΙ, IV, V, VI και πάει λέγοντας. Αγόρια κορίτσια έχουν όλα το ίδιο όνομα για να ξεμπερδεύουμε. Αλλάζει μόνο ο αριθμός. Τα αγόρια έχουν φτιάξει μια ροκ μπάντα, τους Pitsi Brothers, και κάνουν live πάνω στις ροδιές, ενώ τα κορίτσια στον ελεύθερο χρόνο τους ανεβάζουν στο μποστάνι ένα αλλόκοτο μιούζικαλ: κάτι ανάμεσα στο Cats, την Εσμεράλντα και το Φάντασμα της όπερας (δεν έχουν κατασταλάξει ακόμα αλλά μάλλον για βραζιλιάνικη soap opera το κόβω).

O Ερμόλαος Ιβεπέτ, πρίγκιπας του Ποδεμοντίου, σνομπάρει τις γάτες (παρόλο που έχει πολλά ράμματα για τη γούνα τους), γιατί είναι μεγάλος σταρ της Paramount Pictures και δεν τις καταδέχεται. Δεν έχει άλλωστε πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Κάνει διαλογισμό, τρώει φιλέτο και akana, διαβάζει noir μυθιστορήματα πριν κοιμηθεί, ακούει Μπερλιόζ και Άλμπαν Μπεργκ, πηγαίνει ανελλιπώς για grooming κάθε εβδομαδα, χτενίζεται δύο φορές την ημέρα από το προσωπικό, επιδεικνύει το μεγαλείο του σε διεθνή dog shows και χαρτοπαίζει σε prive λέσχες με λόρδους και δούκισσες. Αυτό το διάστημα ασχολείται με το remake της ταινίας Εφτά χρόνια στο Θιβέτ (βέρος Θιβετιανός γαρ) και μελετάει ένα σενάριο για να επιστρέψει στη μεγάλη οθόνη ως Hannibal The Cannibal με μια κινηματογραφική γατοπαραλλαγή της Σιωπής των Αμνών (με έντονες πινελιές από τον Εξορκιστή και τον Εξολοθρευτή). Ως εκ τούτου, για να προβάρει το ρόλο και όχι επειδή δεν έχει τρόπους και καλή ανατροφή, κάνει σαν θηρίο όταν βλέπει από τα κάγκελα της βεράντας τις γάτες να σουλατσάρουν αμέριμνες στον κήπο του. Κατεβαίνει πρωί βράδυ στο μποστάνι για να επιθεωρήσει τις κηπουρικές εργασίες με την ορντινάντσα του, τη Σοφούλα, και παίζουν ένα αλλόκοτο διαδραστικό παιχνίδι που λέγεται «Οι Εισβολείς Είναι Στα Μαρούλια».

Τα δε μαρούλια, όλο κουπ, φύλλο και φράντζα, παρακολουθούν σταστισμένα τον Ερμόλαο, αλλά μένουν εντελώς άπραγα όταν βλέπουν τις δόλιες φτωχοστάρλετ γάτες να πετάγονται αλαφιασμένες μέσα από τις πιπεριές και να σκαρφαλώνουν σαν δαιμονισμένες στις μάντρες. Το ίδιο κάνουν και οι πιπεριές. Και οι μελιτζάνες. Δεν κουνιέται φύλλο.

Ο Pitsis Σκέτο, γνωστός από τη μεγάλη επιτυχία του Ο Γατόπαρδος σε σκηνοθεσία του Γατίνο Βισκόντι, είναι ο θιασάρχης των γατιών, η αιτία που υιοθετήσαμε ολόκληρο το μπουλούκι που περιόδευε στη γειτονιά. Τρώει μόνο πατέ και στο καμαρίνι του θέλει μονάχα εμφιαλωμένο νερό σε θερμοκρασία δωματίου (και ένα καναρίνι). Έχει αποφοιτήσει από τη Σχολή του Βρετανικού Βασιλικού Θεάτρου με έπαινο Άντριου Λόιντ Γατέμπερ και επειδή φέτος θα ανεβάσει για πρώτη φορά Σαίξπηρ -το Catbeth- έχει πέσει με τα μούτρα στη μελέτη για να ακονίσει νύχια και πνεύμα. Είναι μεγάλος βιβλιοφάγος, ξημεροβραδιάζεται δίπλα μου όταν διαβάζω στον κήπο και του αρέσει πολύ ο Κόου (όπως βλέπετε), ο Μπάλαρντ και ο Γκράχαμ Γκρην.

O Pitsis ΙΧ, ήταν περαστικός, από άλλη γέννα, αλλά έμεινε με το έτσι θέλω. Ξεκίνησε ως stalker, γατοθαυμαστής των ενζενί (κοινώς τους γινόταν τσιμπούρι στα backstages) και τελικά τον προσλάβαμε στον θίασο γιατί είναι γυμνασμένος, γράφει στην κάμερα και κάνει ωραία γκρο πλαν. Είναι του ελαφρού ρεπερτορίου και ως εκ τούτου πλέον το χρήμα κάνει πίσω του ουρά. Τις προάλλες υπέγραψε συμβόλαιο με το Netflix για μία κατασκοπική σειρά δράσης που διαδραματίζεται στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου.

Ο Pitsis VIII (ο ασπρόμαυρος) είναι υπερκινητικός και γι’ αυτό δεν γράφει καλά στην κάμερα. Μέχρι να πει «action» ο σκηνοθέτης έχει φτάσει από τη ροδιά στη μουριά σε χρόνο DT. Η παραγωγή τον έχωσε με τα χίλια ζόρια στο μπαλέτο, αν και οι μπαλαρίνες είναι πολύ δυσαρεστημένες γιατί τρέχει τη χορογραφία και είναι πάντα πέντε πατουσάκια μπροστά.

Ο Pitsis IV είναι ζογκλέρ. Κάνει θεαματικά άλματα και έχει υπηρετήσει ως αλεξιπτωτιστής στις ειδικές δυνάμεις. Aν ζούσε στην Αμερική θα τον έπαιρναν για Vice President γιατί είναι σωματαράς και έχει θεληματικό πιγούνι. Εδώ, απλώς, γατοπορίζεται κάνοντας επαγγελματικό παρκούρ σε Αθήνα, Mykonos, Λάρισα και Κάτω Αχαγιά.

Η Pitsis VII είναι αδίστακτη, φιλόδοξη στάρλετ που περιμένει -μάταια- στην ουρά για ένα ρολάκι σε ταινία του Γούντι Άλεν. Όλη μέρα είναι μπούκλα, lipgloss, σεσουάρ και μάσκαρα με ειδικό βουρτσάκι για XXL βλεφαρίδες που μαγνητίζουν. Είναι λιτοδίαιτη γιατί προσέχει τη σιλουέτα της και χρησιμοποιεί το φίλτρο Lark, για τις selfies της στο Instagram, που τονίζει τα ζυγωματικά της.

ΥΓ. Την ταινία Fedora του Μπίλι Γουάιλντερ την είδα το καλοκαίρι στο Cinobo. Μια νουάρ ιστορία που διαδραματίζεται στην Κέρκυρα με μία μεγάλη σταρ του κινηματογράφου η οποία αποσύρεται σε μία απομονωμένη βίλα και μετά από μια ερωτική απογοήτευση αυτοκτονεί, πέφτοντας στις ράγες ενός τρένου. Η ταινία μου άρεσε, γιατί είχε ένα πολύ ενδιαφέρον εύρημα. Αν και έγχρωμη, είχε μια ωραία, απειλητική ατμόσφαιρα από αυτές που συναντά κανείς στα ασπρόμαυρα film noir. Είχα λοιπόν δύο λόγους να περιμένω ανυπόμονα το ολοκαίνουργιο μυθιστόρημα του Τζόναθαν Κόου: αφενός γιατί δεν χάνω κανένα βιβλίο του και αφετέρου γιατί τα παρασκήνια από τη Fedora αποτελούν το αντικείμενο αυτού του μυθιστορήματος. Θα το ξεκινήσω άμεσα!