Υπάρχουν κι αυτές οι μέρες που δεν είναι για κολύμπι. Οι λίγο συννεφιασμένες, όπου μια μικρή ξαφνική μπόρα μπορεί ανά πάσα στιγμή να ξεσπάσει. Είναι ιδανικές όμως για διάβασμα στην παραλία και για πικ-νικ πλάι στη θάλασσα, κάτω από έναν υπέροχο ουρανό.
Η Όλιβ Κίττριτζ είναι ένα βιβλίο τόσο ωραία γραμμένο που το σκέφτεσαι καιρό αφού το διαβάσεις. Η Ελιζαμπεθ Στράουτ, δεινή αφηγήτρια, παίρνει το απλό, το καθημερινό, αυτό που εύκολα προσπερνά κανείς ως ασήμαντο για να το αφηγηθεί σε ένα μεγάλο, σπουδαίο μυθιστόρημα και το απογειώνει, δημιουργώντας ένα βιβλίο τόσο δυνατό που δεν θες να τελειώσει. Η συγγραφέας πέρα από τον τρόπο γραφής που είναι διεισδυτικός και τρυφερός, πλησιάζει αργά και κυκλωτικά μια κυνική, χολωμένη, ηλικιωμένη γυναίκα που σέρνει την απογοήτευσή της σε κάθε της βήμα, μια γυναίκα που είναι τόσο γήινη σαν στιβαρός κορμός γέρικου δέντρου και τόσο χωμάτινη και τραχιά σαν ακαλλιέργητη γη. Ένα πλάσμα τοξικό, καταπιεστικό, με αγκάθια που τσιμπούν τους άλλους, ακόμα και τους πιο οικείους της -τον συνταξιούχο φαρμακοποιό σύζυγό της και τον γιο τους που τους εγκαταλείπει για να πάει να ζήσει πρώτα στην Καλιφόρνια, και έπειτα στη Νέα Υόρκη. Η Όλιβ Κίττριτζ είναι αμετακίνητη, βαριά σαν δυσκίνητο ογκώδες έπιπλο. Άκαμπτη συναισθηματικά, γίνεται ο τύραννος της οικογένειας της με την ψυχρότητα και την τάση της να τους εκμηδενίζει, να τους ελέγχει, να τους ορίζει. Ο σύζυγος της αφήνεται και ζει σε έναν συμβατικό γάμο που σιγά σιγά τον αποξενώνει από τον ίδιο του τον εαυτό. «Ο Χένρυ ήταν πολύ εκνευριστικός ο ίδιος, μ’ αυτή τη σταθερή και αμετακίνητη αφέλειά του, λες και η ζωή ήταν εκείνο που έδειχναν οι κατάλογοι των πολυκαταστημάτων: Όλοι να κοιτάζουν χαμογελώντας γενικώς και αορίστως». Ο Χένρυ κάποια στιγμή ζει έναν ανικανοποίητο έρωτα για μια παντρεμένη υπάλληλο του, αλλά τελικά δεν αφήνει ποτέ την Όλιβ παρόλο που εκείνη είναι ψυχρή μαζί του. Μια μέρα η Όλιβ του λέει πως της τελείωσε το σεξ, ότι η απόφασή της δεν έχει σχέση μαζί του, αλλά με εκείνη, ότι απλώς αυτός ο κύκλος έκλεισε μέσα της. Ζουν σε μια μονοκατοικία που βλέπει από ψηλά τον ωκεανό, την οποία έχουν χτίσει όλη μόνοι τους. Εκείνη φροντίζει τον κήπο, εκείνος τα ψώνια. Μια ήσυχη ζωή που βαλτώνει όταν ο γιος του με την σύζυγό του τους ανακοινώνουν ότι θα φύγουν για την Καλιφόρνια. Η ψυχρή Όλιβ αρχίζει να κάμπτεται, σαν δέντρο που λυγίζει στον άνεμο για να μην σπάσει. Όταν ο γιος της χωρίζει την αντιπαθητική γυναίκα που η Όλιβ δεν συμπάθησε ποτέ, δεν επιστρέφει κοντά της, προτιμά να ζει στην άλλη άκρη της χώρας μόνος του, μακριά της. Εκείνη βιώνει την απόφασή του σαν απόρριψη και εδώ ακριβώς η αφήγηση της Στράουτ αρχίζει να γίνεται μεγαλειώδης. Η κυνική Όλιβ σπάει κι όταν ο άντρας της παθαίνει εγκεφαλικό εκείνη αποδέχεται την πρόσκληση του γιου της να τον επισκεφτεί στο νέο του σπίτι στη Νέα Υόρκη για να γνωρίσει την καινούργια οικογένειά του. Η σχέση της μητέρας και του γιου είναι όλη η ουσία αυτού του βιβλίου, είναι το κλειδί για να κατανοήσει ο αναγνώστης τι σόι πράγμα είναι τελικά αυτή η γυναίκα που πίσω από την κυνική άκαμπτη επιφάνεια κρύβεται ένα πλάσμα που υποφέρει, μια ηλικιωμένη συνταξιούχος που δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι η ζωή της έχει περάσει στη δύση της.
Η Ελίζαμπεθ Στράουτ είναι αριστοτέχνισσα της αφήγησης. Μέσα από μια σειρά από ιστορίες για ανθρώπους που ζουν στην ίδια πόλη με την Όλιβ Κίττριτζ χτίζει το ψυχογράφημά της: φαινομενικά άσχετες ιστορίες με την Όλιβ, η οποία σε πολλές από αυτές κάνει cameo εμφανίσεις, χτίζουν πληροφορία την πληροφορία το πορτραίτο μιας απλής γυναίκας, μιας καθηγήτριας μαθηματικών σε δημόσιο σχολείο, η οποία ζει μια συμβατική, συνηθισμένη ζωή σε μια παραθαλάσσια μικρή πόλη στην πολιτεία Μέιν στην βορειοανατολική Αμερική. Ζωές απλών ανθρώπων περνούν από τις σελίδες του βιβλίου, αποδεικνύοντας ότι κάθε ζωή είναι άξια αφήγησης όταν ο συγγραφέας είναι σπουδαίος. Κάθε ιστορία λειτουργεί σαν τις φωτοσκιάσεις που αναδεικνύουν το κεντρικό πρόσωπο στους πίνακες του Καραβάτζιο.
Η Στράουτ είναι σπουδαία και το βιβλίο της είναι ένα μικρό αριστούργημα, μικρό γιατί στα μικρά κρύβεται το νόημα της ζωής. Οι τελευταίες ιστορίες είναι αποκάλυψη και εξηγούν γιατί το βιβλίο έχει τίτλο το όνομα της ηρωίδας. Μιας αξέχαστης ηρωίδας που πρέπει να γίνει κλασική και να τη θυμόμαστε με το ονοματεπώνυμό της. Διαβάστε το βιβλίο αυτό, για μένα είναι από τα πιο δυνατά βιβλία που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια.
ΥΓ. Το βιβλίο έχει γίνει τηλεοπτική σειρά από την HBO με τη συγκλονιστική Φράνσις ΜακΝτόρμαντ στο ρόλο της Όλιβ Κίττριτζ. Εννοείται είναι στα άμεσα σχέδιά μου να τη δω και περιμένω πώς και πώς να διαβάσω και το δεύτερο βιβλίο της Ελίζαμπεθ Στράουτ με την ίδια ηρωίδα. Μπορείτε να δείτε το τρέιλερ εδώ:
Lou Read 