living with books
Όταν ένα βιβλίο σου αρέσει πολύ, το έχεις όλη μέρα στο νου σου. Φεύγεις για το γραφείο, οδηγείς, κάνεις συναντήσεις, στέλνεις emails κι εκεί σε μια γωνιά του μυαλού σου καραδοκεί μια φράση που διάβασες, μια εικόνα που έφτιαξες... Οι ήρωες συνεχίζουν να ζουν έξω από τις λέξεις. Ανυπομονείς να γυρίσεις σπίτι για να ξαναμπείς …
Σε έναν κόσμο όπου ο Θεός είναι από καιρό νεκρός, έναν κόσμο που μοιάζει με άδεια μισοφωτισμένη σκηνή του Μπέκετ, έναν κόσμο γεμάτο εκκωφαντική σιωπή, τόσο έντονη που γίνεται βαβούρα, σε έναν κόσμο όπου τα μυστήρια όλα έχουν εξηγηθεί από μαθηματικά μοντέλα και αλγόριθμους, έναν κόσμο που μέσω της τεχνολογίας προσπαθεί να τιθασεύσει τη φύση …
Υπάρχει ένα αλάνθαστο τρικ για να βγεις από το reader's block: Ένα κλασικό noir μυθιστόρημα ή ένα δυνατό αστυνομικό ή ψυχολογικό θρίλερ που πας από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, ακόμα κι αν είναι ογκώδες το βιβλίο, σαν να βλέπεις σερί σε μια νύχτα, back to back, το ένα επεισόδιο μετά το άλλο σε μια καταιγιστική σειρά …
Το σπίτι στην Ιταλία, πλάι στη θάλασσα. Αυτό ερωτεύθηκα κυρίως στο Call me by your name. Στο βιβλίο η παλιά βίλα ήταν χτισμένη πάνω σε έναν λόφο που έβλεπε στο Τυρρηνικό πέλαγος. Κατέβαινες μερικά πέτρινα σκαλιά από τον κήπο και βρισκόσουν σε μια μικρή βραχώδη παραλία. Μερικά σκαλιά μόνο και, από τις μουριές στη ζέστη …
Γι’ αυτές τις νύχτες που χωρίς ιδιαίτερο λόγο είναι πιο ξεχωριστές από τις άλλες, που ίσως νιώθουμε λίγο πιο χαλαροί και άρα είμαστε πιο ανοιχτοί για να εκτιμήσουμε τις μικρές απολαύσεις που φέρνει η στιγμή, τα έχει πει όλα η Αρλέτα, στο τραγούδι της «Τα ήσυχα βράδια». Τα ήσυχα βράδια που η Αθήνα θα λάμπει, …
...ήρθε νωρίς, για να μας αποζημιώσει για τον ανοιξιάτικο εγκλεισμό. Την Παρασκευή επιστρέφοντας από το γραφείο σταμάτησα να αγοράσω φρούτα: φράουλες, κεράσια, πεπόνι και ροδάκινα. Πήρα και παγωτό φράουλα και γάλα για να φτιάξουμε στο ρετρό seventies blender milk shakes -από αυτά τα τεράστια, κιτς αμερικάνικα που πίνει ο Άρτσι και η Μπέττυ στο Pop …
Το να εργάζεσαι από το σπίτι έχει πολλά θετικά, γλιτώνεις τον χαμένο χρόνο των διαδρομών προς και από το γραφείο, τη φρικτή κίνηση, τη βαβούρα της αίθουσας σύνταξης (για εμάς που εργαζόμαστε στα media), τις ατελείωτες διαρκείς συσκέψεις. Τώρα, υπάρχει μια οικονομία χρόνου, όλα λύνονται πιο γρήγορα με τo chat ή τις ομαδικές κλήσεις στο …
Για τα πράγματα που δεν είπαμε. Για όσα δεν ξεχάσαμε ποτέ. Για τις αγκαλιές στο πρωινό φως. Για όλες αυτές τις στιγμές που ανοίγουμε το παράθυρο και εισβάλει στο δωμάτιο το άρωμα από τις από τις ανθισμένες λεμονιές. Για την γεύση του πρώτου καφέ. Για το σκυλί που κοιμάται ήσυχα στον κήπο. Για τις κουρτίνες …
Ποτέ δεν έχω λαχταρίσει τόσο τη θάλασσα όσο φέτος. Ίσως ο εγκλεισμός να κάνει την επιθυμία πιο έντονη. Μέσα στο σπίτι, όσο περνούν οι μέρες, νοσταλγώ όλο και περισσότερο το καλοκαίρι. Να φεύγω αγχωμένος από το γραφείο Παρασκευή απόγευμα, με ένα μικρό σακ βουαγιάζ και μια τσάντα βιβλία ήδη φορτωμένα στο αυτοκίνητο, να οδηγώ με ανοιχτά …
Εχθές όλη μέρα την περάσαμε στη θάλασσα και στον κήπο. Μαζέψαμε ήλιο, κόψαμε λεμόνια, φάγαμε θαλασσινά, φάβα με καραμελωμένα κρεμμύδια, αχνιστά μύδια, ήπιαμε το κρασί μας βλέποντας τη δύση και επιστρέψαμε σπίτι με αυτή τη γλυκιά κούραση που έχεις μετά από μια ημέρα στην εξοχή. ΥΓ. Δεν διάβασα ούτε λέξη το βράδυ. Κοιμήθηκα στις 09:00 …
Lou Read 