Αναζητώντας τον Γκαίτε στη Φρανκφούρτη

Αφού κάναμε μερικές βόλτες λόγω χαμηλής ορατότητας πάνω από το Fraport (όπου διάβασα δύο ακόμα κεφάλαια από τον Coe) τελικά αποβιβαστήκαμε πλάι σε ένα χιονισμένο δάσος από αυτά που σου ανοίγουν την όρεξη για noir βορειοευρωπαϊκό μακελειό.

Το δωμάτιό μου στο Sheraton έβλεπε στο φουτουριστικό κτίριο του Hilton, το οποίο μοιάζει με τα sci-fi αεροσκάφη στα μυθιστορήματα του Φίλιπ Πούλμαν.

Όταν χιονίζει η γραμμή S του τρένου σε μεταφέρει στην καρδιά μιας πόλης που θυμίζει σκηνικό σκανδιναβικού θρίλερ.

Είναι απόλαυση να ζεις για λίγο μέσα σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, αρκεί βέβαια να μην είσαι το πτώμα που επιπλέει στον ποταμό Main.

Αν τριγυρνώντας στην πόλη συναντήσω βιβλιοπωλείο και ποδήλατα, ε, είμαι σίγουρος ότι είμαι στο σωστό δρόμο.

Προτιμώ να τριγυρνώ άσκοπα στην πόλη και να φωτογραφίζω κτίρια. Ή να πηγαίνω σε μουσεία και πάρκα.

Δεν είναι δυνατόν να μην συμπαθήσεις μια πόλη που σε οδηγεί στον Γκαίτε.

Εννοείται ότι περπάτησα μέσα στο κρύο και στη βροχή για να επισκεφθώ το Goethe-Haus, το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε και έζησε μέχρι τα 16 του χρόνια ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου είναι το βιβλίο της ζωής μου. Ήταν αυτό που με οδήγησε στα 17 μου στον Ρολάν Μπαρτ και στα Αποσπάσματα του Ερωτικού Λόγου, δοκίμιο το οποίο μου άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα και αποκάλυψε τον πολυσήμαντο χαρακτήρα του κόσμου.

 

Στην πόλη κυριαρχεί το μαύρο χρώμα. Στα κτίρια, στους σταθμούς του μετρό, στα καταστήματα. Ταιριάζει με τον γκρίζο συννεφιασμένο ουρανό.

Οι ουρανοξύστες συνομιλούν με οικήματα περασμένων αιώνων.

Το τελευταίο βράδυ πήγα στο πάρτι της Messe Frankfurt Heimtextil στο τεράστιο εκθεσιακό κέντρο στην καρδιά της πόλης που συγκεντρώνει καθημερινά χιλιάδες εμπορικούς επισκέπτες από όλο τον κόσμο.

ΥΓ. Στην επιστροφή είπα να διασκεδάσω τη μελαγχολία βλέποντας ταινίες μικρού μήκους με πρωταγωνιστή τον Scrat από το Ice Age.